ისევ წვიმს..

ისევ წვიმს..

მე ისევ მეფიქრება ყველაფერზე და თანაც არაფერზე..

ოთახს წყნარი,სიმშვიდის მომგვრელი მელოდია და სისხლის გამყინავი ხმა აყრუებს..

ჩვენი საყვარელი სიმღერაა “How can you mend a broken heart”.

როგორ შევაჩერებთ წვიმას?

როგორ დავუშლით მზეს ნათებას?

ყოველთვის წაგებული გჯერა,რომ ოდესმე გაიმარჯვებს?

ჰო,არც მე..

რამდენი კითხვაა პასუხის გარეშე და მათი რაოდენობა დღითიდღე ორმაგდება,სამმაგდება,ოთხმაგდება..

წამების ისარი წუთებისას არ ელოდება.ორივეს თავის გზა აქვს,თუმც ცალ-ცალკე დადიან ერთ საქმეს კი აკეთებენ..

ლა-ლაალა-ლაა.. ლალა-ლაა..

რა ატრიალებს დედამიწას? ძალა,რომელიც წვიმას შეაჩერებს; მზეს – ნათებას დაუშლის და უიღბლოს გაამარჯვებინებს.

ხომ ხედავ! ყველა კითხვაზე გვაქვს პასუხი.. მხოლოდ,ისევ კითხვა.

ხანდახან კითხვა თვითონვე პასუხია..

ხანდახან სულაც არ არის საჭირო წვიმა შევაჩეროთ..

დაე,მზემ ნათელი მოჰფინოს ქვეყნიერებას..

და ვიდრე ასე არ არის,რა იქნება მოქუფრულ ცაზე ფერადი ცისარტყელა დამიხატეთ ვინმემ ფუნჯებით.მე დაგელოდებით.. მანამდე კი თქვენის ნებართვით ვიფიქრებ.. ყველაფერზე და თანაც.. ჰო,არაფერზე!

ტიკ-ტაკ..

ცოტა მალე,თორემ ჩრდილოეთის ქარი სულ ჩემს ცაზე გადმოაფენს მუქ,კუპრისფერ ღრუბლებს.. მერე უკვე გვიანი იქნება.